Vernoemd naar Sanctus Pancratius

De kerk is vernoemd naar Sanctus Pancratius, een Romeins burger die zich tot het christendom bekeerde en om zijn geloof op 14-jarige leeftijd werd onthoofd (rond het jaar 304). Zijn naam is Grieks Ἅγιος Παγκράτιος” en betekent letterlijk ‘”the one that holds everything”.

In een vroeg stadium, werd Sint Pancras samen met de Heiligen Nereus en Achilleus vereerd in een gedeelde feestdag op 12 mei. In 1595, 25 jaar na Paus Pius V’s uitvaardiging van de Tridentijnse missaal, werd Sint Domitilla ook toegevoegd. Sinds 1969 wordt Sint Pancras afzonderlijk vereerd, nog steeds op 12 mei. Hij is, van oudsher, de tweede van de ijsheiligen.

Sint Pancratius

Sint Pancras werd geboren zo rond 289 in de buurt van Synada. Synada (Grieks: Σύνναδα) was een oude stad van Phrygia Salutaris in Klein-Azië. Nu is het de moderne Turkse stad Suhut, in Afyonkarahisar Province.

Zijn moeder Cyriada overleed tijdens de bevalling, terwijl zijn vader Cleonius stierf toen Pancras acht jaar oud was. Pancras werd daana toevertrouwd aan zijn oom Dionysius. Beiden verhuisden naar Rome om in een villa aan de Caelius te leven. Ze bekeerden zich tot het christendom en Pancras werd een ijverig aanhanger van deze religie.

Tijdens de vervolging van christenen door Diocletianus, rond het jaar 303, werd hij voor de autoriteiten gebracht en gevraagd om een ​​offer te brengen aan de Romeinse goden. Diocletianus, onder de indruk van de vastberadenheid van de jongen, beloofde hem rijkdom en macht, maar Pancras weigerde. Dat koste hem letterlijk het hoofd, want de keizer gaf het bevel tot onthoofding op de Via Aurelia, op 12 mei, AD 303.

Ottavilla, een illustere Romeinse matrone, nam het hoofd en de romp van Pancras, verzorgde en balsemde het en wikkelde het in kostbaar linnen. Ze begroef het in een nieuw gebouwd graf in de catacomben van Rome. Pancras’ hoofd werd geplaatst in de reliquary, dat vandaag de dag nog steeds bestaat in de basiliek van San Pancrazio.